“It’s a thin line between love and hate”. Wie kent kent dat zinnetje niet? De jaren negentig R&B groep H-town maakte er nog een toepasselijk nummer van op de soundtrack van de gelijknamige film met Martin Lawrence. Voor diegene die geen Engels kunnen of niet weten waar het om draait, in het Nederlands is het: “Het is een dunne lijn tussen liefde en haat”. Het klinkt gelijk minder poëtischer.
Waar draait het om? Het gaat om twee ex geliefdes die elkaar het licht in de ogen niet meer gunnen. Wat ooit zo intens was is verdwenen. Waar je ooit met vol verlangen naar uitkeek, is niet meer. Waar je eerst zo vol liefde over sprak, wil je nu het liefst niet meer over hebben. Hoe is dit mogelijk? Wat maakt geliefden eerst intens gelukkig en nu niet meer? Is het bedrog? Is het verraad? Is het de bekende sleur? Want zo kan liefde omslaan in haat.
Bij mij is dat ook gebeurd. Mijn liefde voor Lays paprika chips was niet in woorden te omschrijven. Ik omarmde een Lays paprika zak. Elke keer bij de bioscoop, in de supermarkt. Mijn verlangen naar Lays was niet te stillen. Ik hield van Lays en Lays hield van mij. We waren aan elkaar verbonden. Altijd waren we samen. Was ik gelukkig, dan was Lays er om mijn geluk te delen. Was ik verdrietig, dan was Lays er om mij te troosten. Totdat Lays er midden in de nacht dreigde ervandoor te gaan. Er was niet wat ik kon doen. Lays had me verlaten. Van verdriet had ik overgegeven en zag dat het laatste restje liefde van Lays naar mij, mijn lichaam had verlaten.
En nu kan ik Lays niet meer uitstaan! Ik haat je! Ik wil jou niet meer! Ik lust jou niet meer. Ja, ik lust jouw rauw. Jij onbetrouwbaar stuk vreten! Ik had het kunnen weten. Wat een sukkel ben ik ook! En dat terwijl ik jou altijd trouw was gebleven? Okay, ik flirtte met jouw rivaal Smits en op een gegeven moment, kwam mijn ex geliefde Croky weer om de hoek kijken. Maar heb ik toen wat gedaan?! Ben ik toen vreemd gegaan?! Nee! Zelfs die andere goedkope, thuis merkende hoeren konden mij niet bekoren. Altijd bleef ik jou trouw, omdat ik wist: Jij wacht op mij thuis. Ik zag jouw glimlach. Ik voelde jouw warmte. Na alles wat ik voor jou had gedaan, doe jij dit? Mij achterbaks, in het holst van de nacht, stilletjes proberen te verlaten?!
Ik weet genoeg. Sterf! Sterf, van aardappelen, maar mislukte uit mensenhanden gemaakt product! Jij hebt geen bestaansrecht. Ik kots van jou. Letterlijk. Telkens als ik jou zie, of iets wat op jou lijkt, heb ik al braakneigingen! Ik walg van je en heb spijt van al die energie en geld wat ik in jou gestoken hebt! Mij hou niet meer voor gek. En jouw nichtje Lays Bolognese kan ook optiefen! Zij kan al helemaal niet tippen aan het mooie zusje van Croky paprika, Croky Bolognese.
Ik haat je Lays! Jij hebt mij verraden. Jij hebt mij bedrogen. Nooit zal ik je meer terugnemen. Ik kan jou niet meer vertrouwen. Het vertrouwen is weg. Let op mijn woorden Layz. Hier zal jij voor boeten. En waag het niet om op verjaardagen van mijn vrienden of familie te komen. Als ik je zie, als ik je zelfs ruik, ik schop jou naar buiten!
Ik ben klaar met jou!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten