Oude foto's

Ik vond laatst een cd met allemaal foto's erop. Toen ik was verhuist naar de woning waar ik nu woon, had ik alles in dozen gestopt. Ik betrok een kleine, maar knusse bovenwoning aan de rand van het centrum in Groningen, tegenover UMCG. Het is een bovenwoning, met een woonkamer, wc en keuken en een tweede verdieping, waar mijn twee slaapkamers zich bevinden en de douche. De bedoeling was eigenlijk dat ik hier alleen zou komen te wonen. Voorlopig. En naarmate mijn relatie vorderde met Daisy, zou zij in een later stadium bij mij intrekken. We kwamen allebei uit een vrij stressvolle relatie. Ik woonde samen met mijn ex en na 3 jaar, zag ik het niet meer zitten en verbrak ik de relatie. Daisy, ik weet niet hoelang zij met haar ex had, maar zij had ook genoeg van hem, zodoende kwamen wij elkaar tegen op een zaterdagavond in Newscafe.

Ik was net anderhalf maand vrijgezel en zij nog maar net 3 weken. Zowel haar vriendinnen als mijn vrienden hadden ons ten strengste afgeraden om zo snel weer een relatie te beginnen. Maar uiteindelijk waren Daisz en ik er toch aan begonnen. En het ging goed. Beter dan dat we ons ooit durfden voor te stellen. We begonnen na een tijd te praten over samenwonen, maar aangezien we beide uit een stressvolle relatie kwamen, hadden we besloten dat ik eerst alleen ging wonen en dat zij uiteindelijk bij mij in zou trekken. We hadden het nog lang niet over kinderen krijgen. Dat is was iets voor in de toekomst. Eerst samenwonen, aan elkaar wennen dagelijks en dan veel later pas over kinderen beginnen. Aangezien ik dus een kamer over had, had ik twee opties:

- Of ik gebruik die kamer als logeerkamer
- Of ik ben die heerlijke egoist en richt die kamer als mijn "relax kamer". Heerlijk al mijn boeken (Ik lees veel), DVD's (Ik kijk veel films) en cd's (Ik luister veel muziek) in die kamer zetten met mijn tv, playstation 3 en een Ajax Poef.

Dat was de bedoeling! Totdat Daisz mij op een maartse zondagmiddag van 2010 opbelde met de mededeling dat ze zwanger was. 9 maanden later was Raphorah geboren. En we wonen samen. Het gaat goed. Het gezinsleven bevalt me prima. Ik kan en wil geen leven zonder mijn gezin voorstellen. Mijn gezin is mijn alles en voor het eerst in mijn leven voel ik, dat mijn leven compleet is. Daisz en ik zijn gezegend met een vrolijk, actief, ondernemend kind van 7 maanden oud. Toen ze 3 maand was kon ze al voortreffelijk zien. 2 maanden later rolde ze al. Nog een maand later, dus toen ze een half jaar was, kroop ze al en nu, ze is net 7 maand, heb ik haar betrapt dat ze al zelf overeind kan komen in haar box. Ze ontwikkelt zich zo snel, dat Daisz en ik het met verbazing aanzien, ook omdat de consultatiebureau zegt, dat zij al dingen doet wat een kind van 10 maand pas doet.

We genieten. Elke dag. Ons leven staat in het teken van onze dochter. De komst van Raphorah had wel als gevolg dat mijn gekoesterde "relax kamer" in rook opging. Mijn "relax kamer" is Raphorah's babykamer geworden. Ik heb dus geen ruimte voor mijn 1800 DVD's, 1000 cd's en ruim 100 boeken. De dvd's heb ik wel een plek kunnen geven, maar helaas pindakaas voor mijn cd's en boeken. Nog steeds verdoemd en veroordeeld tot een leven in kartonnen dozen.

Laatst opende ik één doos en vond allemaal foto's van vroeger die ik had gedigitaliseerd van vroeger. Het was leuk en heel bijzonder te zien dat Raphorah toch kenmerken vertoont van mij, toen ik nog een baby was. Ik zag foto's van mij samen met mijn hele jonge 20+ ouders, mijn 5 jarige broer Gregory en samen met allemaal neven en nichten. Ik kan me weinig van die periode herinneren, maar toen ik de blik zag van mijn ouders naar mij en mijn broer toe, wist ik het. Dat was exact hetzelfde blik als wat ik nu werp naar mijn dochtertje Raphorah. Ik kan het niet omschrijven. Mijn moeder keek me aan en ik zag mezelf erin. De zoon is de vader geworden.