Puberteit

Ik heb veel opgroeiende neefjes en nichtjes. Ik zie dan ook wat ze momenteel doorstaan of wat ze nog mogelijk door zullen staan. Ik heb het over puberteit. Voor haast elke opgroeiende puber is deze onbewust een moeilijke, vervelende periode. De puberteit (oftewel pubescentie) is de periode waarin meisjes en jongens zich tot volwassene ontwikkelen. Ze worden geslachtsrijp en ontwikkelen zich mentaal tot volwassenen. In het algemeen zijn deze veranderingen het meest opvallend tussen tien en achttien jaar.

Het woord puberteit is een afgeleide van het Latijnse woord pubertas, dat wil zeggen volwassenheid. Puberen wordt soms als werkwoord gebruikt voor de manier waarop mensen (en dan jongeren in het bijzonder) zich willen afzetten tegen de gevestigde waarden. Jongeren voelen een biologische drang naar zelfstandigheid. Deze drang naar zelfstandigheid uit zich vaak in rebellie tegen het ouderlijke gezag. Deze vorm van rebellie wordt ook wel puberaal gedrag genoemd.

In de puberteit vindt een belangrijk deel van de bewustwording, en daardoor van de persoonlijkheidsvorming, plaats. Men voelt zich vaak onzeker over zichzelf wat frustrerend kan zijn. Hierdoor ontstaan vaak conflicten met de ouders en de omgeving. Bij de meeste mensen komt het, bij een goede begeleiding, uiteindelijk tot een volwassen persoonlijkheidsvorming. Mocht dat niet het geval zijn, dan kan dat leiden tot een persoonlijkheidsstoornis.

De kinderen zelf realiseren zich ook dat ze lichamelijk volwassen worden. Ze beginnen dan al snel met 'experimenteren' met hun lichaam. Dit leidt doorgaans tot masturbatie. Op de middelbare school krijgen pubers vaak ook langdurige (seksuele) relaties. Hierdoor is de gemiddelde leeftijd van ontmaagding gedaald.

Uit eigen ervaring weet ik dat ik me onbewust erg heb afgezet tegen mijn ouders. Grotendeels komt dat ook voort uit onzekerheid en de gedachte dat wat ik doe, niet goed is, maar wat anderen doen wel. Daar komt ook nog eens dat ik het gevoel had dat ik, als middelste van drie kinderen, erg moest opboksen tegen mijn broer en broertje.

Ik was geen makkelijke puber. Als mijn ouders naar links gingen, ging ik naar rechts. In mijn ogen had dat niks met afzetten tegen mijn ouders te maken, maar op dat moment vond ik dat naar rechts gaan, beter voor mezelf was. Nu weet ik dat ik me onbewust toch heb afgezet tegen mijn ouders. Ik probeerde me ouder te gedragen, dan wat ik in werkelijkheid was. Ik dacht de wijsheid in pacht te hebben en alles wat mijn ouders zeiden om mij te corrigeren, zij dat deden om mij dwars te liggen. Eigenwijs, dat was ik.

Ik heb erg veel conflicten gehad met mijn ouders. Zoals ik al in mijn vorige column had geschreven over mijn vader, wij Molukkers zijn niet van de complimenten. Wij geven geen schouderklopjes en zeggen: “We zijn trots op je”. Wij zeggen er pas wat van, als het verkeerd gaat. Daar had ik persoonlijk onbewust veel moeite mee. Goed rapport? Geen reactie. Slecht rapport? Dan durfde ik zowat niet naar huis te komen. Gelukkig kwam dat bij mij niet vaak voor haha. Mijn vader werkt op dezelfde scholengemeenschap waar ik naar school ging. In die hoedanigheid wist hij mijn cijfers eerder dan mij. Met die wetenschap zorgde ik er dus wel voor dat ik goede cijfers haalde. Ik ben dan ook met vlag en wimpel geslaagd.

Maar dat typische Molukse gedrag en alles wat puberteit inhoudt, zorgde ervoor dat ik geen makkelijke tijd doormaakte. Ik schrijf dit daarom ook voor mijn opgroeiende neefjes en nichtjes, die dit mogelijk ook doormaken en voor een ieder die zich aangesproken voelt: “Denk niet dat je ouders je expres willen dwarszitten. Je ouders willen je corrigeren en terechtwijzen, omdat ze het beste met je voorhebben. Ze willen niets liever dan dat jij goed terechtkomt in deze maatschappij. Ik weet als geen ander hoe het is en hoe je je voelt, maar probeer open te staan voor de adviezen van je ouders. Ze hebben alleen het beste met je voor, juist omdat ze heel van je houden! Het heeft mezelf bijna 30 jaar gekost om daar achter te komen. De reden waarom het bij mij zolang heeft geduurd, is omdat ik niet voor mijn ouders openstond en ik communiceerde ook niet met hun. Dan kan je wel denken: Maar zij staan ook niet open voor mij en communiceren ook niet met mij. Ik zeg: Zet die eigenwijze gedachte van je af. Je ouders hebben veel meer levenservaring en hebben het beste met je voor omdat ze datgene wat jij nu doormaakt, zelf al hebben doorgemaakt. Ze hebben het beste met je voor en houden heel veel van je. Pas als ze niks meer zeggen en niet meer naar jou omkijken, dan pas moet jij je zorgen maken!”

Na al die jaren van misplaatste trots en eigenwijsheid, heb ik nu een hele goede band met mijn ouders en weet ik dat zij het al die tijd het beste met mij voor hadden. Ik ben nu zelf vader maar ik leer elke dag nog van mijn eigen ouders. Met enig bezorgdheid kijk ik tegen de periode op, wanneer Raphorah zelf begint te puberen. Zij heeft mijn karaktertrekjes, dus ik denk dat ik tegen die tijd eindelijk mezelf tegen zal komen.

Emerson