Ik ben naar de 9 maanden beurs geweest. De enige conclusie wat ik daaruit kan trekken is, dat ik blij ben, dat die beurs één keer per jaar wordt gehouden in plaats van om de negen maanden. Wat ik daar heb aangetroffen, heeft mijn ergste nachtmerries overtroffen. Het enige wat ik zag was, gillende jonge vrouwen bij het zien van al dat (baby) moois. Verse MILFS, die een compleet orgasme kregen van alle artikelen wat je je pasgeboren kroost kan bieden. Vrouwen, jong en oud, die hun man verplicht uit hun luie zondag bankstel hebben getrokken om “een leuke dag” ervan te maken. Ik zag ze lopen. Jonge vaders en vaders in spé met hun ziel onder hun armen. Meegelokt door de grillen van hun, met hormonen volgespoten, vrouwelijke wederhelft. Ze werden overal naar toe getrokken. Er was geen houden aan.
Ik zag mannen, verstoppend voor hun vrouw, met een veel te dure hotdog in hun hand, in een hoekje, of onder het restaurant trap verscholen. Angstig om hun heen kijkend, als een hert, die weet dat hij wordt opgejaagd. De ultieme nachtmerrie van een man. In twee grote zalen tussen honderden, gillende keukenmeiden! De 9 maanden beurs. Het moment dat een vrouw zich superieur voelt. Voor even leven we in vrouwen wereld. Er wordt een bepaald soort taal gesproken, wat alleen maar vrouwen begrijpen. Voor ons mannen is de 9 maanden beurs totaal iets buitenaards. Wij begrijpen dat niet. Wij vergezellen onze vrouwen, want elke man weet: Als je je vrouw vergezelt naar de 9 maanden beurs gaat, dan kan je de rest van het jaar niks verkeerds doen. Hoe bont je het daarna ook maakt, je vrouw zal het allemaal pikken en vergeven, want je bent met je vrouw naar de 9 maanden beurs geweest. Je hebt je voor ochtend en middag laten misbruiken. Gezellig naar de 9 maanden beurs? Vergeet het maar. Op die dag ben je niets anders dan een piccolo. Een waterdrager. Een lulletje rozenwater, die verplicht meer dan 10 tassen vol babyspullen moet dragen.
En het kan nog erger. Met een beetje pech ben je ook gedoemd tot het meetrekken van hun koffers op wielen en trollies, want die waren er in overvloed! Om knettergek van te worden. Het kan niet anders, of je struikelt minstens één keer over die krengen! Ik had mezelf voorgenomen dat ik de eerste beste trolley die mijn voet raakt, ik die keihard in de snufferd van hun eigenaresse zou schoppen. Dat zal ze leren!
Toch was het een leuke ervaring. Ik heb intens genoten. Ook het beeld wat ik voor ogen had, kreeg ik bevestigd. Namelijk dat verse moeders, moeders in spé of gewoon alle vrouwen, niet zo slim zijn. Ze zijn niet slim, maar wel vergeetachtig. Als man zijnde is het zowat een plicht om mee te zwangeren, dus ook alle mannelijke partners van vergeetachtige partners begrijp ik niet. Iedereen weet, dat je op de 9 maanden beurs, contant moet betalen. Met een beetje intelligentie, weet men dan ook dat je niet binnen in de RAI moet pinnen. Pin dan bij je lokale winkelcentrum, voordat je richting Amsterdam vertrekt! Ik zag zo’n lange rij bij de pinautomaat. Een wachtrij bij een Champions League wedstrijd van Ajax is er niets bij! Vrouwen, urenlang wachtend bij een pinautomaat. Verveeld voor hun uitstarend naar hun soortgenoten die geholpen worden door een heuse “buggydrager”. Die waren er echt. Ik verzin dit niet hoor. Buggydragers. Jongens in een wit tenue, waar met rode letters “Buggydrager” op staat. Het woord verklaart alles. Jongens, kinderen eigenlijk, die zich voor EUR 2,00 bruto per uur, laten afbeulen door de hele dag Buggy’s naar boven en naar beneden te dragen. In de echte wereld wordt er dan al gauw gesproken over kinderarbeid, maar niet in de wondere wereld van een vrouw. Daar wordt het afbeulen van een kind oogluikend toegestaan.
Maar eerlijk is eerlijk. Hoe uitgeput en vermoeid ik ook thuiskwam, ik had dit voor geen goud willen missen. Daisy en ik hebben ons prinsesje, Raphorah, weer heerlijk verwend. Ik ben weer een (vrouwelijke) ervaring rijker, maar dit is iets eenmaligs. Tegen de tijd dat de 9 maanden beurs weer in aantocht is, kan mijn dochtertje al lopen. Ik zet dan vrouw en dochterlief af bij de RAI, zodat ik kan genieten in een wereld wat alleen echte mannen boeit. Een wedstrijd van ons aller Ajax!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten