Klussen

Column van januari 2010

In navolging van mijn oudere en jongere broer, verhuis ook ik naar een andere stad. Waar mijn broer Gregory voor Hoogeveen heeft gekozen en mijn broertje Etienne voor Haarlem, kies ik wederom voor Groningen. Het verschil is alleen dat zij samen wonen met hun vriendinnen. Ik laat mijn vriendin af en toe bij mij “logeren”. Om te beginnen met een paar dagen en daarna wat vaker wat uiteindelijk zal leiden tot samenwonen. Voor mijn gevoel ga ik direct samenwonen. Daisy en ik, we zoeken nu gezamenlijk de spullen uit. Wij richten ons huisje samen in. Ik spreek in de “wij”en “ons” termen, omdat er geen “ik” term is. Als ik een beslissing moet nemen, of ik moet iets uitkiezen, dan raadpleeg ik altijd Daisy. Haar mening is van primair belang. Het is niet zo dat ik niet in staat ben om zelf een beslissing te nemen, maar het is voor mij vanzelfsprekend om de liefde van je leven te betrekken in jouw keuzes en beslissingen.

En de steun van de familie is voor mij ook heel belangrijk. Nu ik op het punt sta te verhuizen, heb ik door op wiens steun ik kan rekenen. Uiteraard van mijn ouders zou je denken, maar zo simpel ligt het niet. Voor mij is niets vanzelfsprekend. Ook die van mijn ouders niet. Daarom doet het mij wel veel dat mijn ouders en broers mee helpen. Hierbij wil ik mijn broer Gregory en zijn vriendin Susanne bedanken met het feit dat ze aan mij denken. Ik heb een koelkast van hen gekregen. Ik kan ook op de steun van mijn oom Nico rekenen. Oom Nico, geweldige kerel is dat. Hij is het jongere broertje van mijn moeder. Hij oogt heel stoer en ruw, maar is echt een lieve man. Iedereen die hem kent zal dat beamen. Mijn vader en oom Nico, ze zijn zo handig dat ik als het ware hun kennis absorbeer. Deze hele week of weken staat in het teken van klussen. Al doende leer ik.

Emerson