Molukkers en studeren

Uit 2008

“Jij zult nooit een zelfstandig leven leiden. Jij zal altijd afhankelijk blijven van de mensen om je heen”. Toen ik dat 10 jaar geleden hoorde, werd ik kwaad. Wat denkt hij wel niet! Waar hij haalt hij het lef vandaan om dat tegen mij te zeggen??! Nu geef ik hem gelijk. Als ik mijn leven erop terugsla, was ik inderdaad te afhankelijk. Ik deed alles om andere mensen te behagen. Ik was ook bang om “nee” te zeggen. Maar ben ik de enige?
Natuurlijk niet!! Buitenstaanders weten niet hoe het is, om op te groeien in de molukse wijk. Het is niet “ghetto” om het zo te noemen, maar je wordt wel geleerd om hard te zijn. Om voor jezelf op te komen, maar als het aankomt tot het nemen van beslissingen, dan laten we ons nog teveel leiden door anderen. Ga maar na: Komt het bekend voor, dat je liever naar een school ging, waar je vrienden ook op zaten? Ook al was dat niveau lager dan jouw eigen niveau? Komt het bekend voor, dat je op een doordeweekse avond gevraagd werd om te stappen, terwijl je eigenlijk moest leren, omdat je de volgende dag een toets had? Komt het bekend voor, dat je werd overgehaald om kattenkwaad uit te halen, terwijl je het zelf eigenlijk niet wou?

Natuurlijk komt dat bekend voor!! Eigenlijk is dat een natuurlijk tendens. Het gaat erom, hoe jij er mee omgaat. Sta je voor dat soort verleidingen open? Of ben je sterk genoeg om je ertegen te verzetten? Ik stond er voor open. Bewust en onbewust. Ik deed dingen die niet door de beugel konden. Ik nam beslissingen waar ik achteraf spijt van had gekregen. Ik was op zoek naar mijn eigen identiteit. Wie ben ik? Wat wil ik? Wat wil ik bereiken? Ik wist het niet. Naar mijn mening werd ik onvoldoende gestimuleerd in het maken van mijn eigen keuzes, maar dat is geen excuus. Ik ben nog steeds verantwoordelijk voor mijn eigen daden. En dat zal altijd zo blijven, tot op het moment dat ik kom te overlijden. Dat ik tot nu toe niet het maximale eruit heb gehaald, is dan ook mijn eigen schuld. Ik verwijt niemand voor mijn fouten. Ik weet van mezelf dat ik veel beter had gekund. Als ik me meer voor mijn studie had ingezet, dan was alles anders gelopen met mijn leven.

Jongeren,en daar reken ik vooral de molukse jongeren toe, zijn er zich niet van bewust hoe belangrijk een studie is. Natuurlijk wordt er gezegd van jongs af aan dat je goed je best op school moet doen, zodat je dan later een goede baan heb. Maar dat gaat de ene oor in en de andere oor er weer uit. Het is een standaardzin, die niet meer serieus wordt genomen. Ook in mijn tijd al niet meer. Ik haalde wel voldoendes, maar geen dikke tienen. Dat kwam doordat ik me onvoldoende inspande voor school. Wij werden aan ons lot overgelaten. Oudere molukkers of hedendaagse ouders zullen zeggen dat ik me daarin vergis, maar alleen kwaad worden als jongeren met een slecht cijfer thuis komen, dat helpt niet. Dan komt het “communiceren”om de hoek kijken.

Op zo’n moment is kwaad worden zonder te communiceren heel gemakkelijk, maar communiceren zonder kwaad te worden is een punt waar wij nog steeds aan moeten werken.
Molukse jongeren zijn makkelijk beïnvloedbaar. En in de meeste gevallen ook gemakzuchtig. We denken te gemakkelijk over dingen, maar worden kwaad als het even niet loopt volgens plan. Het leven bestaat uit fouten maken. Daar hoeven wij ons niet voor te schamen. Iedereen maakt fouten. Het gaat erom of je ervan leert. Wij volgen elkaar ook teveel en durven in groepsverband niet onze eigen mening te verkondigen, omdat we bang zijn voor een weerwoord.

Ik heb jeugddiensten meegemaakt, die eigenlijk niks voorstelde, omdat molukse jongeren, in het goede zin van het woord, niet met elkaar konden en wilden discussiëren. Simpelweg omdat ze het niet durfden. De dominee hield dan een stelling, met de vraag, ben je hier mee eens of niet. Geen een die riep dat hij ermee eens was of niet. De dominee moest aan de jongeren vragen of ze er mee eens waren en waarom wel of niet. En wat voor antwoorden kregen we toen te horen? Antwoorden die niet onderbouwd konden worden, waarom diegene er wel of niet mee eens was. Binnensmonds ook nog.

Wij moeten elkaar respecteren, als het aankomt op onze meningen. “Kue fikir kue siapa!!” is een vaak gehoorde zin. Vooral als het aankomt, als het een jongere tegen een oudere betreft. Zolang het respectvol gebeurt, dan vind ik dat er voldoende ruimte moet zijn om te discussiëren. Wij, jongeren, zijn verplicht om een oudere te respecteren, maar de ouderen dienen de jongeren ook te respecteren. En zolang dat niet het geval is, dan zullen de meeste molukse jongeren altijd volgelingen blijven. Dan zullen ze altijd afhankelijk blijven van anderen en uiteindelijk falen in dit maatschappij die bol staat van egoïsme.
Kom voor jezelf op en denk aan je studie. Werk aan jezelf zodat je later trots op jezelf kan terugkijken.