Mijn dag is elke dag weer hetzelfde. Het begint al zodra ik wakker word. De wekker gaat om 05.30 uur. Ik word wakker en denk dan: “Hmmm, nog even blijven liggen”. Vervolgens val ik weer in slaap, om 06.10 uur weer met schrik wakker te worden. Ik haast me dan uit bed, douche me heel snel en alles wat erop volgt. Ik geef mijn vriendin, die nog in bed ligt, een goedemorgen kus en om 06.40 uur sta ik buiten om naar de bushalte te lopen. Onderweg groet ik de buurman, die op dat moment zijn hond aan het uitlaten is, zoals gewoonlijk. Bij de bushalte groet ik de drie mede bus reizigers. Elke dag staan ze er weer. Een wat oudere Iggy Pop look a like en twee negers, waar één ervan echt een jaren 80 “Soul Glow” krullenkop heeft. En elke ochtend lachen de twee negers om Iggy. Volgens mij lachen die twee niet om hem, maar ik ben van mening dat ze hem uitlachen. Dat kan haast niet anders, met zo half verlopen kop. Ik ben er onlangs achter gekomen dat Iggy maar 10 huizen naast mij woont, dus ik zal me maar inhouden. Ik heb geen zin dat, zodra hij dit leest, hij half spastisch voor mijn deur staat. Net als Iggy Pop inderdaad.
De bus komt exact om 07.46 uur. Ik groet de buschauffeur, die mij al zowat begroet met: “Goedemorgen Emerson”. Ik ben er achter gekomen hoe hun rooster werkt. Ze wisselen het om de dag af. Dus op maandag zie ik Pietje, dinsdag Herman, woensdag zie ik Pietje weer, donderdag Herman om vrijdag weer Pietje te zien. En elke ochtend zie ik dezelfde mensen in de bus. Ik stap op het station uit. Ik loop naar het loket om weer aan dezelfde loketvrouwtje een retourtje Assen aan te vragen. Vervolgens stap ik, zoals gewoonlijk, helemaal voor de trein in. Daar is het tenminste rustig, zoals gewoonlijk. De trein vertrekt, zoals gepland, om 07.06 uur. En iedere ochtend vraagt dezelfde conducteur, nabij Tynaarlo, om mijn vervoersbewijs.
Eenmaal in Assen aangekomen groet ik dezelfde groep Molukkers die ook op het perron staan om naar hun werk of school te gaan in Groningen. Het is dan inmiddels 07.20 uur. Ik loop naar het busstation, waar ik om de dag een Molukse oom tegenkom, waar ik dan mee ga kletsen. Om 07.39 uur komt Lijn 14 Leeuwarden eraan. Ik stap in en groet dan de buschauffeur die ik ook dagelijks zie. Inmiddels weet ik hoe de chauffeur heet. Ik weet dat hij getrouwd is, 3 kinderen heeft en sinds kort ook een kleinkind. Ik ga voorin zitten en sluit dan mijn ogen om een paar haltes later weer wakker getikt te worden door of oom Joop J. of oom Jan S. Vervolgens praten we over alledaagse dingen, zoals hoe het weekend was, of we nog wat meegemaakt hebben, hoe het mijn vader gaat, hoelang mijn vriendin nog zwanger is etc.
In Veenhuizen stappen wij uit. Het is inmiddels 08.03 uur. We praten nog wat door, voordat ik naar binnen ga. Eenmaal binnen, groet ik dezelfde beveiliger. Ik haal mijn pasje door de lezer, alvorens ik door kan lopen. Om 08.10 uur betreed ik mijn werkvloer. En wat zie ik? Dezelfde collega’s. De hele dag doe ik hetzelfde werk. Elke dag dezelfde vragen. Dezelfde collega’s waar ik mee lunch. Dezelfde soort humor en gezeur. Om 16.30 uur ben ik vrij en dan loop ik weer naar de bushalte. De bus komt pas om 17.02 uur dus ik zet dan mijn muziek op en ga rustig in het bushokje zitten. Even later komen er 2 collega’s van een ander departement er ook aan lopen. Ook hun zie ik dagelijks bij de bushalte. En weer is het: “Hoe is het, hoe was je werkdag etc.”.
Als de bus er is, stap ik in en weer zie ik dezelfde chauffeur die ik altijd zie op de terugweg. Ook zij zegt nu inmiddels tegen mij: “Weer hard gewerkt jongen?” Zij is dat typische manwijf chauffeuse, dus ik zeg beleefd: “Altijd hè, mevrouw” en ga dan weer voorin de bus zitten. De bus komt aan op het station om 17.22 uur. Ik zie dan weer dezelfde mensen, die van of naar Groningen gaan. Zoals gewoonlijk loop ik naar het perron om weer helemaal voor de trein in te stappen, zodra hij aankomt om 17.32 uur.
Op de terugweg wordt nooit naar mijn vervoersbewijs gevraagd. Ik ga dan lekker onderuit zitten, doe mijn zonnebril op en val dan in slaap. Gelukkig is Groningen het eindpunt, dus ik hoef me geen zorgen te maken. Om 17.52 uur kom ik aan op CS Groningen. Ik stap uit en loop dan richting centrum om op mijn vriendin te wachten. Mijn vriendin werkt in een kledingzaak, die sluit om 18 uur, behalve op donderdag (koopavond) en zaterdag (17.30 uur). Om exact 18.00 uur sta ik voor de winkel, maar zoals gewoonlijk moet ik dagelijks minstens een half uur wachten, omdat zij alles moet opruimen, opvouwen, kas tellen etc.
Zodra ook zij naar buiten komt, stelt zij mij altijd de vraag: “Hoe was je dag schat en wat gaan we eten vanavond?” En zoals het ongeveer elke dag gaat, wordt het dan weer brainstormen geblazen. Daisy en ik slagen altijd in het brainstormen. En als het een keer niet lukt, dan nog is er geen man overboord. Dan eten gewoon bij haar ouders. Zodra we thuis zijn, gekookt hebben, begint ook dan hetzelfde riedeltje. Eerst afstemmen op RTL 5 (King of Queens, Everbody Loves Raymond) en daarna op Veronica (een paar komedies, zoals According to Jim, Friends en Two and a Half Men).
Na de komedies pakken Daisz en ik een filmpje of we doen iets anders. Zolang het maar gezellig is. Om 00.00 uur besluiten wij om weer op bed te gaan. In bed kletsen we nog wat over het één en ander, dus tegen de tijd dat wij onze ogen sluiten is het inmiddels alweer 00.45 uur. Ik slaap een aantal uurtjes en om 05.30 uur gaat mijn wekker weer!
Nu besef ik: “Fucking hell, mijn leven is gewoon routine geworden!”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten